زندگی را می شود پشت پنجره ی دل رها کرد .
همیشه که نمی شود مهربان بود ...
می توان واژه واژه ی زندگی را رها کرد که برود و حتی یاد تو هم نیفتد ... برو کنار پنجره بنشین !
من می خواهم بدرود بگویم همه ی همه ی زندگیم را ... تو هم باور کن !
باور کن که همیشه همان طور مهربان نمی توانی بمانی و ... صبور !
|